Rozdzial 46

Wczoraj, gdy chłopaki grali koncert, zadzwonił do mnie ten producent, który rano dzwonił do Emmy. Przedstawił się jako Logan Levy. Powiedział, że jest jednym z producentów  wykonawczych „Dallas Buyer’s Club”, filmu, który opowiada o chorym na AIDS mężczyźnie organizującym przemyt jakichś zakazanych w Stanach leków i są zainteresowani współpracą z Jaredem. Miałby grać jakiegoś zarażonego wirusem HIV transwestytę, ale nie ma zbyt dużo czasu do zastanowienia się. Mężczyzna wysłał mi na maila scenariusz do filmu i zaraz po powrocie do hotelu wydrukowałam go.

W samolocie Jared czytał skrypt, uśmiechając się pod nosem, a ja próbowałam pracować. Z tym, że moje myśli ciągle wracały do porannej rozmowy z mamą.

Zadzwoniła do mnie o siódmej rano, akurat chwilę po tym jak wyszłam z łazienki. Chciała tylko poinformować mnie, o tym, że rozmawiała z Constance i obie zgodnie ustaliły, że ślub mój i Jareda odbędzie się w Los Angeles. Pani Leto ma zająć się znalezieniem odpowiednio dużej sali, a mama ma zorganizować catering i orkiestrę. Obie nakręciły się na organizację uroczystości i nawet umówiły się, że mama poleci do niej w następny weekend, żeby na dobre zacząć planowanie.

Słuchając tego wszystkiego, co mówiła mama, zaczęłam zastanawiać się, czy dobrze zrobiłam powierzając im sprawy organizacyjne. Ufam swojej matce, ale boję się, że nie wszystko co ona wymyśli, będzie w mojej opinii równie trafione.

Kolejnym przystankiem na trasie koncertowej zespołu był Londyn i słynna Wembley Arena. Pobyt w Wielkiej Brytanii wiązał się z kolejną serią wywiadów, sesji i spotkań z fanami. Grafik był tak napięty, że nie mieliśmy nawet czasu jechać z lotniska zawieźć bagaże go hotelu. Bezpośrednio stamtąd, ja, bracia i Tomo pojechaliśmy do siedziby BBC Radio One, gdzie chłopaki mieli umówiony wywiad radiowy. Jedyne, na co znalazłam chwilkę, to kupienie w automacie na parterze budynku kubka kawy, bez której czułam, że zaraz zasnę.

Podczas, gdy chłopcy weszli do pomieszczenia za szklaną szybą i witali się z ekipą, wkładając na głowy wielkie słuchawki, ja siadłam przy stoliku po drugiej stronie i popijając czarny napój, zabrałam się za pisanie maila do tego producenta. Jared zgodził się przyjąć rolę i chce znać więcej szczegółów odnoście czasu i miejsca kręcenia zdjęć.

- Cholera! – syknęłam, gdy ktoś potrząsnął stolikiem i moja kawa rozlała się o mało co nie zalewając moich spodni i komputera.

- Najmocniej przepraszam. – Usłyszałam przyjemny, męski głos i podniosłam głowę w jego stronę. Nade mną stał młody chłopak, mający może z dziewiętnaście lat z burzą ciemnych włosów i poczuciem winy wymalowanym na twarzy.

- Nic ci się nie stało? – Koło nas pojawił się drugi chłopak, mniej więcej w tym samym wieku, co mój napastnik. Ten jednak był ciemnym blondynem z szerokim uśmiechem, a jego pytanie najwyraźniej było skierowane do mnie.

- Żyję. – Uśmiechnęłam się lekko. Fakt, brunet wylał mi kawę prawie niszcząc komputer, ale nie potrafiłam się złościć patrząc na jego zakłopotany uśmiech.

- Na pewno wszystko okay? – Upewniał się blondyn, gdy wyciągnęłam z torebki chusteczki i ścierałam pozostałości po kawie. – Harry na ogół nie wpada na ludzi i rzeczy.

- Tak. – Zaśmiałam się cicho. – Nie martwcie się. – Blondyn widocznie usatysfakcjonowany moja odpowiedzią odszedł i stanął przy kolejnej trójce chłopaków, a brunet nadal mnie obserwował.

- Jeszcze raz przepraszam – powiedział. Miał bardzo przyjemny głos.

- Oh, nie ma za co, poważnie. – Wyrzuciłam zużyte chusteczki do kosza i schowałam komputer z myślą, że maila dokończę później.

- Więc może w ramach rekompensaty dasz się zaprosić  do kawiarenki na dole? – spytał, co mnie odrobinę zdziwiło. Mam to traktować jak próbę podrywania mnie?

Zerknęłam w stronę szyby, za którą był mój narzeczony. Widział nas i jego twarz wyraźnie pokazywała mi, że jest zazdrosny, a w mojej głowie odezwał się złośliwy głosik karzący mi iść.

- Czemu nie. – Uśmiechnęłam się. – Chodźmy. – Złapałam torbę i posyłając Jaredowi pogodny uśmiech ruszyłam z Harrym w stronę wind. Jay wczoraj w nocy zapewnił, że mi ufa i wie, że nie mogłabym go zdradzić. Czas sprawdzić, czy nie były to słowa rzucane na wiatr.

- Tak w ogóle, nie zdążyłem się przedstawić. – Puścił mnie przodem, gdy otworzyły się drzwi windy. – Harry Styles. – Wyciągnął do mnie dłoń.

- Ava Nilson. – Odwzajemniłam gest i zaśmiałam się cicho, gdy ucałował moją dłoń. Czaruś. Ciekawe, czy zauważył pierścionek zaręczynowy. Jeśli tak, nie dał tego po sobie poznać.

- One Direction – mruknęłam. – Więc to na was czekały te tłumy przed drzwiami, kiedy wchodziłam z chłopakami . – Uśmiechnęłam się pogodnie upijając łyk prawdziwej kawy, a nie tego świństwa z automatu.

- Na to wychodzi. – Chłopak obserwował mnie uważnie. Siedzimy tutaj dopiero od paru minut, ale dzieciak wydaje się naprawdę w porządku. – Znaczy, że ty jesteś tutaj z tymi facetami, którzy gadają teraz z Nickiem Grimshawem?

- Pracuję z nimi. – Nie uważam, żeby koniecznym było, abym mówiła mu, że Jared to mój narzeczony. - Ty też pewnie na wywiad?

- W zasadzie, to prowadzimy dziś z chłopakami audycje radiowe. Każdy z nas dostani e po dwie godziny na antenie – powiedział. – Liam zaczyna, a my z chłopakami uznaliśmy, że będziemy mu towarzyszyć przynajmniej na początku.

- Miło z waszej strony. -  Upiłam kolejny łyk kawy i poczułam, że ktoś kładzie mi na ramionach dłonie. Nie musiałam się zbytnio wysilać, żeby zgadnąć kto to.

- Jared Leto. – Mężczyzna wyciągnął przez stolik dłoń do mojego towarzysza.

- Harry Styles. – Nastolatek podniósł się i odwzajemnił gest uśmiechając się szeroko. Wygląda na to, że wie kim jest Jay.

- Słońce, musimy się zbierać. – Leto delikatnie zacisnął dłoń na moim ramieniu, co było raczej przyjemne niż bolesne. – Shannon i Tomo czekają w holu.

- Jasne. – Podniosłam się i spojrzałam na Harry’ego. – Bardzo miło było cię poznać. I dzięki za kawę. – Pocałowałam chłopaka w policzek wiedząc, że to tylko wzmocni zazdrość Jareda. Jest świetnym aktorem, ale nie potrafi całkowicie ukryć swoich uczuć.

- To ja dziękuję. – Styles skłonił się teatralnie, gdy Jared pomagał mi ubrać płaszcz.

- Do zobaczenia. – Pożegnałam się i razem z narzeczonym wyszłam z kawiarenki. Jared objął mnie ramieniem tak mocno, że nawet gdybym chciała, nie mogłabym się obejrzeć za siebie. – Jesteś zazdrosny? – spytałam cicho.

- Nie – mruknął obrażonym tonem, co mnie jedynie rozbawiło.

- Przecież wiesz, że nie masz o co. – pocałowałam go w policzek.

- Nie jestem zazdrosny – burknął, a ja roześmiałam się głośno.

- Ava, a ty wiesz, że to może pod pedofilie podchodzić? – Shannon uśmiechnął się do mnie złośliwie. – Wyciągnęłaś na randkę dzieciaka. – Objął mnie z drugiej strony, a Tomo parsknął śmiechem widząc minę Jareda na wzmiankę o randce.

- Jesteś większym pedofilem obejmując mnie teraz niż ja pijąc kawę z Harrym – rzuciłam wesołym tonom czując jak Jay przyciąga mnie mocniej do siebie, jakby chcąc odciągnąć od brata. – I to nie była żadna randka. Rozlał moją kawę, więc w ramach przeprosin zabrał mnie do kawiarni. Nic wielkiego, starał się być miły.

- Klasyczny sposób podrywu. – Tomo posłał mi znaczący uśmiech. – Pilnuj sobie Leto kobiety, bo ci ją w końcu dzieciak sprzed nosa zwinie.

- Ufam jej – syknął Jay, ale jego mina mówiła zupełnie co innego.

- Jasne. – Shannon i Tomo roześmiali się i zatrzymali taksówkę, która miała nas zabrać do hotelu.

- Walcie się – warknął Jared i objął mnie, gdy dopadła go grupa fanek.

-Jared, wyłaź już! – warknęłam, gdy facet nadal siedział w łazience, a na dole czekała na nas taksówka mająca zabrać nas do mojego brata. Na spotkanie z nimi mieliśmy zaplanowane maksymalnie trzy godziny, a później bezpośrednio stamtąd mieliśmy pojechać na Wembley.

- No już – mruknął mężczyzna wchodząc do pokoju. Ubrany w ciemne jeansy i czarną koszulę wyglądał cholernie seksownie. – Szykujesz się dłużej niż ja.

- Staram się dorównać ci urodą – zaśmiał się cicho i przyciągnął do siebie. Chciał mnie pocałować, ale odwróciłam głowę i jego usta trafiły na mój policzek.

- Musimy iść. – Poprawiłam sukienkę jaką na sobie miałam i otworzyłam drzwi dając mu do zrozumienia, że musimy wychodzić.

- Okay. – Szybko ubrał swój płaszcz i splatając nasze palce ruszył do windy.

Przed hotelem, jak zawsze, stała spora grupka fanów, czekająca, aż któryś z chłopaków się im pokaże. Gdy wyszliśmy, parę dziewczyn zaczęło piszczeć, a reszta przekrzykiwała się chcąc choć chwilę porozmawiać z Jaredem. Leto chciał na chwilę przystanąć z nimi, jak to zwykle robił, ale nie pozwoliłam na to. Nie mieliśmy czasu na fanów. Poza tym, teraz był jego prywatny czas i był on całkowicie zarezerwowany dla nas. Fani mieli go dla siebie, aż za często.

- Na 638 Harrow Road Kensal Green proszę – zwróciłam się do taksówkarza. Mężczyzna jedynie skinął głową i ruszył, a ja zapatrzyłam się na Londyn.

Zegarek wskazywał parę minut po czwartej, więc jak to w zimie, zaczynało robić się ciemno. Do tego dochodziły jeszcze szare chmury wiszące nad nadal obwieszonym świątecznymi dekoracjami miastem. Wszystko to sprawiało, że nabierało ono jakiejś magii. Nie wiem dlaczego, ale już podczas pierwszej wizyty tutaj, polubiłam to miejsca. Stare, zabytkowe kamienice, wąskie uliczki, czarne taksówki i czerwone autobusy… Już wiem dlaczego mój braciszek tak chętnie zamieszkał tu na stałe. Czasem myślę, że sama chętnie osiedliłabym się w miejscu tak pełnym historii.

Jay nie przepada za Londynem. Zdecydowanie woli ten swój Paryż, który uważa, za niesamowicie romantyczny. Nie rozumiem co jest tam takiego wyjątkowego? Zatłoczone Champs-Elysees? Wieża Eiffla? To francuskie zamiłowanie do…

- Ava. – Poczułam delikatne szturchnięcie i spojrzałam na Jay’a. – Jesteśmy.

- Ohh... – Uśmiechnęłam się przepraszająco do taksówkarza i szybko zapłaciłam za kurs. Jared nie lubił, gdy ja płaciłam, ale tym razem nie miał wyjścia. W jego portfelu znajdowały się tylko dolary, a tymi raczej nie zapłaciłby.

Seth mieszkał w niewielkiej, ale pięknej kamienicy z szerokimi, drewnianymi schodami na wprost wejścia i dwoma windami gdzieś z boku. Jego mieszkanie znajduje się na drugim piętrze, więc pociągnęłam Jareda w stronę schodów, chcąc zobaczyć jak najwięcej. Ściany holu miały beżowy kolor i do polowy wyłożone były ciemną boazerią.

 - Jesteście. – Drzwi otworzył nam uśmiechnięty braciszek i uściskał mnie mocno zaraz po tym jak weszliśmy z Jay’em do środka. Ubrany był w czarne, dopasowane spodnie i białą koszulę rozpiętą pod szyją. Gdy Seth witał się z moim narzeczonym, na niewielkim korytarzyku pojawiła się Leanne. Wyglądała naprawdę ślicznie, w sięgającej kolan kremowej sukience delikatnie opływającej jej spory, ciążowy brzuszek i z nieśmiałym uśmiechem na twarzy.

- Hej. – Podeszłam do niej i ostrożnie przytuliłam. Podczas świąt zdążyłam ją naprawdę bardzo polubić. Jest zupełnym przeciwieństwem mojego braciszka, a podobno przeciwieństwa się przyciągają. – Jak się czujesz?

- Świetnie. – Posłała mi promienny uśmiech i spojrzała ponad moim ramieniem.

- To jest właśnie Jared, mój narzeczony. – Przedstawiłam mężczyznę, który jedną ręką właśnie objął mnie w pasie. – A to Leanne, moja przyszła bratowa.

- Bardzo miło mi cię poznać. – Jay posłał jej ten swój czarujący uśmiech, o który byłam cholernie zazdrosna, za każdym razem, gdy to nie ja byłam jego adresatką.

- Wzajemnie. – Dziewczyna speszyła się i przeniosła wzrok na mojego braciszka, który właśnie objął ją, biorąc przykład z Jareda.

- Tak właściwie, to mamy do was z Leanne małą prośbę. – Seth uśmiechnął się do nas niewinnie, gdy weszliśmy do niewielkiego salony i usiedliśmy przy stoliku do kawy.

- Do nas? – Nie miałam zielonego pojęcia czego mogliby chcieć. Seth o niczym nie wspominał... Albo ja nie słuchałam go zbyt uważnie.

- Chcielibyśmy, żebyście zostali świadkami na naszym ślubie. – Dziewczyna przysunęła się bliżej mojego brata i splotła ich palce.

- Oh, jasne. – Uśmiechnęłam się szeroko. Czyżby ustalili datę ślubu? A może by tak zorganizować podwójną uroczystość? My i oni? Uwaga mamy rozłożyłaby się wtedy między mnie i Setha…

- Kiedy? – spytał Jared odrywając mnie od moich myśli.

- Dzisiaj – rzucił Seth, jakby to było coś oczywistego.

- Słucham? – Spojrzałam na brata jak na kosmitę. – Dziś?

- Z przyjemnością zostaniemy waszymi świadkami. – Jared widząc moją reakcję, przejął inicjatywę.

~*~ 

I jest kolejny rozdział. 

Seth bierze ślub. Co o tym sądzicie? Do tego mamusie już wkroczyły do akcji, jeśli chodzi o uroczystość Avy i Jay'a. :D 

 Ava niby wybaczyła Jaredowi, ale jednak go jeszcze sprawdza.

Kawa z Harrym z One Direction. 

To dlatego, że ostatnio uwielbiam ich piosenkę Little Things. 

Poza tym razem z przyjaciółką doszłyśmy do wniosku, że Jay musi się dowiedzieć iż Ava podoba się nie tylko starszym od niej facetom. Również młodsi  są nią zainteresowani. :P

No i na koniec chciałam Wam wszystkim życzyć spokojnych, ciepłych i rodzinnych świąt Bożego Narodzenia.

Szcęśliwego Nowego Roku nie życzę, bo mam nadzieję napisać kolejny rozdział jeszcze przed sylwestrem.

Trzymajcie się cieplutko.

Pozdrawiam. :D