Rozdział 42

Rano obudziłam się przed Jaredem, więc wymknęłam się z sypialni z zamiarem przygotowania dla nas śniadania. Po drodze do kuchni związałam włosy, ubrałam na koszulkę nocną bluzę Jay'a i podciągnęłam rękawy na wysokość łokci.

Nigdy nie robiłam wegańskiego jedzenia. Gdy byliśmy tutaj ostatnim razem, to Jared zajął się posiłkami twierdząc, że jako jego gość, mam się relaksować, a nie stać przy garach. Tak więc tym razem musiałam postawić na improwizację.

Pierwszym, co zrobiłam po wejściu do dużej, jasnej kuchni, było włączenie ekspresu. W tym momencie kawa była czymś, czego potrzebowałam najbardziej. Otworzyłam lodówkę i przyglądając się jej zawartości, uznałam, że nic poza kanapkami lub sałatką nie jestem w stanie z tego wyczarować. Jeśli chcę być dobrą żoną, przede mną sporo nauki w kwestii diety mojego przyszłego męża.

Wyciągnęłam z lodówki warzywa i zaczęłam je kroić uśmiechając się sama do siebie. Jeśli tak będzie
wyglądało moje życie z Jaredem, mogę wyjść za niego nawet teraz, zaraz. Od kiedy Jay publicznie przyznał się do naszego związku, praktycznie nie zdarzają się nam kłótnie. Czasem jedynie posprzeczamy się o jakąś głupotę, ale po chwili nerwy mijają i znowu jest dobrze. Do tego Constance cieszy się z naszego związku, moja mama nas wspiera i tylko tatę muszę do nas przekonać, ale jestem pewna, że to tylko kwestia czasu. Tata jest jednym z tych ludzi, którzy nie uwierzą, dopóki nie zobaczą, a to znaczy, że ja i Jared musimy po prostu pokazać mu, że nasz związek traktujemy poważnie, a nie jak zabawę.

Właśnie nalewałam sobie kawę do kubka, gdy usłyszałam, że dzwoni mój telefon. Szybko wyszłam na korytarz, gdzie wczoraj zostawiłam torebkę i znalazłam komórkę.

- Tak? - Odebrałam i spojrzałam na schody, czy nie obudziłam Jareda.

- Już myślałem, że nie odbierzesz.

- Nie wiesz braciszku, że do kobiety dzwoni się dwa razy? Pierwszy, żeby znalazła telefon, a drugi, żeby odebrała. - Zaśmiałam się cicho i wróciłam do kuchni.

- Dobra młoda, nie mądrz się - rzucił - Lepiej mi powiedz dlaczego znowu dowiaduję się od osób trzecich?

- O czym? - spytałam marszcząc brwi.

- O tym, że zamierzasz zostać panią Leto. - Byłam pewna, że uśmiecha się mówiąc to. - Gratuluję.

- Znowu Internet? - Przypomniało mi się, że to właśnie z niego Seth dowiedział się, że jestem z Jay'em.

- Tym razem mama. - roześmiał się.

- A co u was? Jak tam Leanne i dzidziuś? - spytałam.

- Pewnie jak i u ciebie, głównie praca. Leanne czuje się dobrze jak na początek siódmego miesiąca. A maluch kopie jak szalony - opowiadał - Oboje z Leanne powoli oswajamy się z myślą, że będzie nas trójka.

- Kto by pomyślał, że pierwszy z nas założysz rodzinę. Ty, taki wolny ptak… - westchnęłam - Masz do mnie zadzwonić od razu jak Leanne urodzi!

- Zadzwonię. - obiecał - A ty kiedy założysz swoją rodzinę?

- Na razie mogę ci tylko powiedzieć, że za pół roku będziesz tańczył na moim weselu. - Uśmiechnęłam się na myśl o tym wydarzeniu.

- Poważnie? Mama nic nie mówiła, gdy z nią rozmawiałem. - Ożywił się.

- Bo jeszcze o tym nie wie - powiedziałam - Dopiero to z Jaredem ustalamy.

- Właśnie, Jared. Co u niego?

- Całkiem dobrze. Jeszcze śpi, bo wczoraj późno wróciliśmy od jego mamy. Wieczorem gra koncert w Viper Room, a jutro z powrotem lecimy do Europy - odparłam.

- Kiedy zaczynałem słuchać Marsów, w liceum, w życiu bym nie pomyślał, że Jared Leto będzie kiedyś moim szwagrem. - Roześmiał się. - Będziecie może w Londynie?

- Za trzy dni chłopaki grają tam na jakimś festiwalu.

- No to mam nadzieję, że odwiedzicie nas z Jaredem. Leanne na pewno się ucieszy, a ty wreszcie zobaczysz jak się tu urządziłem. - Zaproponował.

- Jasne. Później sprawdzę grafik i wyślę ci maila o której mamy czas - obiecałam. - A teraz muszę kończyć braciszku. Ucałuj Leanne i brzuszek.

- Ok. Do zobaczenia za trzy dni siostrzyczko. Pozdrów Jareda. - Rozłączył się, a ja wróciłam do przygotowania śniadania.

Upiłam łyk kawy i zajęłam się krojeniem pomidora, który miał wylądować w misce obok sałaty i tofu. Przy okazji wróciłam myślami do wczorajszego wieczoru. Gdy Jared rozpalił w kominku, wytworzyła się prawdziwie rodzinna atmosfera. Constance pytała o moich rodziców, Setha, Siennę, opowiadała o dzieciństwie chłopaków, chciała nawet wyciągnąć stare zdjęcia, ale wtedy Jared uznał, że na nas już czas. Kobieta wyśmiała go, po czym obiecała mi, że jeszcze zdąży zapoznać mnie z młodością
braci.

- Dzień dobry. - Aż podskoczyłam, gdy poczułam obejmujące mnie ramiona Jay'a.

- Hej. - odwróciłam się do niego przodem. - Robię śniadanie. - uśmiechnęłam się.

- Może zaczekać - wyszeptał muskając swoimi ustami moje, wyjął mi nóż z ręki i posadził mnie na blacie, całując zachłannie. Nie odrywając się od moich ust zsunął mi z ramion swoją bluzę i ramiączka od koszulki nocnej. Westchnęłam cicho i przymykając powieki wplotłam palce w jego włosy, gdy on przeniósł się z pocałunkami na moją szyję. Jedną rękę oparł o blat, a drugą położył na moim udzie, muskając jego wewnętrzną stronę. Jego dłonie były tak cholernie zachłanne, a usta ponownie złączyły się z moimi tłumiąc ciche westchnienie rozkoszy. Oplotłam go nogami w pasie i usłyszałam ciche chrząknięcie, ale zignorowałam to skupiając się na mamiących pocałunkach Jareda.

- Nie przeszkadzajcie sobie, ja tylko wezmę kawę. - Do mojej świadomości przebił się głos Shannona. Jared też go chyba usłyszał, bo przerwał pieszczoty.

- Nie ma go tutaj, prawda? - spytał cicho nie otwierając oczu.

- Jest. - Patrzyłam z zażenowaniem na starszego z braci i poprawiłam koszulkę, żeby zasłoniła moje piersi.

- Powiedz mi Shannon, co ty tutaj, do cholery, robisz? - syknął Jared stając tyłem do mnie, jakby chciał mnie zasłonić przed wzrokiem brata.

- Gdybyś odbierał telefony, wiedziałbyś, że Tomo chce nam coś powiedzieć i umówiliśmy się u was. - Shann oparł się ramieniem o futrynę i spoglądał na nas z lekkim uśmiechem. - Jak widzę miły poranek?

- Robimy śniadanie. - Zsunęłam się z blatu i pocałowałam policzek Jareda. - Pójdę się ubrać. - Szybkim krokiem minęłam Shannona i wbiegłam po schodach słysząc jego śmiech. Czułam się cholernie zawstydzona tym, że facet przyłapał mnie i Jareda w tak niedwuznacznej sytuacji, tym bardziej, że nie miałam pojęcia ile Shann tam stał. Nie słyszałam podjeżdżającego samochodu, ani otwierających się drzwi. Jared potrafił skutecznie skupić moją całą uwagę na sobie. Do tej pory mi gorąco po tym co ze mną wyprawiał.

Wzięłam szybki prysznic i wciągnęłam na siebie zwykłe jeansy i koszulkę z krótkim rękawem. Z lekkim ociąganiem rozczesałam mokre włosy i przybierając pogodny uśmiech wróciłam do kuchni. Panowie
siedzieli przy stole. Shann popijał kawę, a Jared jadł sałatkę, którą najwyraźniej dokończył robić, za mnie. Gdy zobaczyłam uśmieszek starszego z braci, poczułam na policzkach rumieńce wstydu. Podeszłam więc do półki i nalałam sobie świeżej kawy do kubka, a następnie usiadłam przy stole, tak, że Jared częściowo zasłaniał mnie przed wzrokiem brata. Zawstydzona wcześniejszą sytuacją wpatrywałam się w parujący kubek i przysłuchiwałam rozmowie mężczyzn.

- No już, Ava... Nic nie widziałam - zwrócił sie do mnie Shann rzucając we mnie kulką winogrona.

- Weź spadaj - mruknęłam niezadowolona, że jego uwaga skupiła się na mnie.

- Avuś, nie wstydź się. - Najwyraźniej Shannon doskonale się bawił dręcząc mnie. - Jared cały czas skutecznie cię zasłaniał.

- Odpieprz się Shannon, co? - Mój narzeczony stanął w mojej obronie. - Jeśli ktoś się powinien wstydzić, to ty, że włazisz tutaj bez pukania.

- Sam dałeś mi klucze i kazałeś wchodzić.

- Tylko kiedy nagrywamy - warknął. - To nie dom publiczny, naucz się, że dzwonek ciebie też obowiązuje!

- No już spokojnie Romeo, przecież nic się sie stało. - Śmiał się perkusista.

- Dawno chyba w mordę nie dostałeś, nie? - Jared wstał z krzesła.

- Ej, spokojnie! - próbowałam interweniować.

- Idę się ubrać. - Pocałował mnie w czoło. - Jak się dowiem, że dalej ją męczyłeś, to ci porachuję wszystkie kości. - Spojrzał groźnie na brata i wyszedł.

- Masz prywatnego goryla. - Zaśmiał sie cicho Shannon. - Normalnie strach się bać.

- Shann, proszę cię... - jęknęłam unikając jego wzroku. - Zmieńmy temat.

- Ale ten jest fajny. - Pokazał mi język. - Może opowiesz mi coś o sobie?

- Co chcesz wiedzieć? - westchnęłam. Może w ten sposób odwrócę jego uwagę od porannego zajścia?

- Mogę być bezczelny? - Na jego twarz wpłynął brudny uśmieszek.

- Chyba śnisz - syknęłam doskonale wiedząc do czego pije. - Nie będę z tobą rozmawiać o swoim życiu intymnym.

- Oj nie bądź taka. Mnie się wstydzisz?

- Wybacz, muszę otworzyć. - Uśmiechnęłam się wrednie słysząc pukanie do drzwi i szybko uciekłam z kuchni. Nie mam pojęcia co dziś napadło Shannona, ale jest nieznośny.

- Hej - powiedział uśmiechnięty od ucha do ucha Tomo i wypuszczając Vicky z ramion pocałował mój policzek.

- Hej. - Odwzajemniłam gest i przepuściłam parę w drzwiach, kierując ich do salonu.

- A gdzie pan domu? - Tomo i Vicky usiedli na jednej z sof.

- Zapewne stara się rozładować napięcie gdzieś na górze. - Koło mnie pojawił się Shannon i objął mnie w talii - Prawda Avuś?

- Nie gadam z tobą, zboczeńcu. - Odepchnęłam go od siebie i z wysoko podniesioną głową usiadłam na sofie naprzeciw małżeństwa.

- Zboczeniec? - Zaśmiał się Leto. - To nie ja zabawiałem się w kuchni. - Oparł się o ścianę i patrzył na mnie z ironicznym uśmiechem.

- O co chodzi? - Tomo spoglądał na nas jak na parę czubków.

- Nie ma o czym gadać - zapewniłam szybko.

- Ależ jest. - Shann spojrzał na mnie z wyższością. - Jak zadzwoniłeś, żeby się tutaj spotkać, wsiadłem w samochód i przyjechałem. Otworzyłem sobie drzwi i wszedłem, a w kuchni znalazłem zajętą sobą parkę. - Mówiąc to wyjął z kieszeni klucze i zamachał nimi w naszą stronę, a ja poczułam jak oblewam się rumieńcem. To, co robiłam z Jaredem to nasza intymna sprawa, a Shannon tak swobodnie o tym opowiada!

- Dzięki. - Jay wyłonił się zza pleców brata i zdzielając go przez głowę, zabrał mu klucze. - Dam ci je z powrotem jak wejdziemy do studia. - Usiadł obok mnie.

- Więc co to za nowina, Tomo? - Zainteresował się Shannon.

- Nie, my pierwsi! - zawołał mój narzeczony i rzucił mi przelotne spojrzenie. - Jesteście pierwsi po mamie, którzy się dowiedzą, że pobieramy się z Avą. - Wypiął dumnie pierś.

- Kiedy? - Vicky przyglądała nam się uważnie.

- W ostatnią sobotę czerwca. - Wczoraj, w samochodzie, wracając od Constance uznaliśmy, że to najlepszy termin. Chłopaki akurat wtedy nie koncertują przez dwa tygodnie, więc będziemy mieli tydzień na spokojne, ostatnie przygotowania i tydzień na choćby namiastkę miesiąca miodowego.

- Gratuluję! - Shannon wcisnął się obok mnie i przytulił. - Będziesz moją bratową. - Śmiał się.

- Nie strasz - jęknęłam. Jeśli on będzie taki złośliwy jak dziś, to ja chyba zwariuję.

- Przebijesz to Milicevic? - Jared wyrwał mnie z objęć brata i wciągnął na swoje kolana, a Shann sięgnął po butelkę wody stojącą na stole.

- Podwójnie. - Uśmiechnął się. - Vicky jest w ciąży. - poinformował nas, na co Shannon zakrztusił się i zaczął kaszleć pochylając się do przodu, a ja chcąc mu pomóc klepałam go po plecach.

- Podwójnie? - Jay zmarszczył brwi.

- Bliźniaczej. - Dodała Vicky, a ja zatrzymałam rękę w połowie drogi do pleców przyjaciela.

- Co? - Nawet Shannon przestał kaszleć i patrzył na kumpla jak na ducha.

- Bliźniaki. - Pisnęłam i zerwałam się ze swojego miejsca. Uściskałam przyszłych rodziców i usiadłam obok Vicky. - Będziesz mamusią dwójki dzieci. - Niby od dwóch dni wiem, że spodziewa się dziecka, ale dwójka...

- To mnie zagiąłeś. - Jared uśmiechnął się i uścisnął po męsku Tomo, a następnie pochylił się i pocałował Vicky w policzek. - Gratulacje.

- Shanny, wszystko okay? - zainteresowałam się nagłym zamilknięciem przyjaciela.

- Przyswajam. - Uśmiechnął się lekko, wpatrując się w Vicky, a dokładnie w okolice jej brzucha. - Moje gratulacje. -powtórzył gesty brata.

- Który to tydzień? - Zwróciłam się do przyjaciółki.

- Początek dziewiątego. - Uśmiechnęła się promiennie. - Na lipiec mam wyznaczony termin, więc nie zaszaleję na twoim ślubie.

- Odbijemy to sobie jak urodzisz - obiecałam. - Tomo zajmie się maluchami, a my wyskoczymy gdzieś na imprezę.

- Jasne. - Zaśmiała się. Małżonkowie wydawali się cholernie szczęśliwi z powodu tej ciąży. Tomo, mimo, że zajął się rozmową z chłopakami, cały czas trzymał jej dłoń i posyłał jej ukradkowe spojrzenia. Mówi się, że po ślubie związek się zmienia, ale oni byli tego zaprzeczeniem. Zachowywali się względem siebie zupełnie tak samo jak przed nim. Nie byli jedną z tych przesłodzonych parek, nie dało się ich złapać na wodzeniu za sobą maślanym wzrokiem, ale to nie znaczy, że nie widać tego, że się kochają. Kiedy są razem, wytwarza  się między nimi specyficzna aura. Da się wyczuć, że to, co ich łączy jest silne i wyjątkowe. I jestem pewna, że te dwa maluchy, które się rozwijają w Vicky, tylko wzmocnią ich uczucie.

~*~

Wiecie co dziś jest?

 Ten blog kończy dziś rok. 

Dokładnie rzecz biorąc, to rok kończy blog założony na Onecie, ale traktuję to jak całość.

Aż mam sobie ochotę zaśpiewać Happy Birthday :p