Rozdział 32

- Ava, co robisz? - Tomo złapał mnie w hotelowej restauracji, w centrum Nowego Jorku. Przyjechaliśmy kilka godzin temu. Jay od razu gdzieś pobiegł, Shann zamknął się w pokoju twierdząc, że nie chce gadać,  reszta poszła się rozpakować, a ja zajęłam się pracą.

- Nie widać? - uśmiechnęłam się do niego wprowadzając poprawki w grafiku chłopaków.

- Więc się dosiądę. - nie zrażał się tym, że jestem zajęta. Machnął na kelnera i zamówił kawę, po czym wpatrywał się we mnie uparcie.

- Słucham. - spojrzałam na niego uważnie. Znałam go. Wiedziałam, że coś chce.

- No w sumie jest jedna sprawa. - uśmiechnął się niewinnie. - Zawsze to się załatwiało z Emmą, ale teraz to chyba już twoja działka.

- Do rzeczy Tom, do rzeczy. - nie miałam czasu na kluczenie wokół tematu.

- Chcę żeby Vicky do nas na jakiś czas dołączyła.

- Kiedy?

- Jutro.
- Lot ma zarezerwowany?

- Yhym.

- Dobra. Niech przylatuje. - machnęłam ręką. Tom się będzie cieszył, a ja będę miała towarzystwo w wolnej chwili.

- Dzięki. - rozpromienił się. - Posiedzę sobie z tobą, ok?

- Siedź. - upiłam łyk swojej czekolady i wróciłam do pracy. Emma wysłała mi swoje notatki i numery telefonów, które mogą mi być potrzebne i teraz przepisywałam je do swojego kalendarza, żeby mieć je zawsze pod ręką. Poza tym musiałam jeszcze zadzwonić w kilka miejsc, potwierdzić parę rezerwacji.

- Jaki jest plan na najbliższych kilka dni? - spytał Tom po długiej chwili milczenia.

- Za dwie godziny jest wywiad do Rolling Stone. Umówiłam was tutaj, w hotelu. Później jesteście wolni, a Jared ma jeszcze przesłuchanie do filmu i wizytę w talk show. Jutro rano macie spotkanie z ludźmi z wytwórni, w południe próba do koncertu sylwestrowego, lunch z organizatorem tej imprezy, a o 18 oficjalna premiera teledysku do Hurricane i po niej impreza w klubie. Sylwester cały wolny, dopiero wieczorem jedziecie na Time Square. Kolejne dwa dni są wolne i lecimy do Dallas na koncert. - wyrecytowałam z pamięci.

- Kim ona jest? - spytałam Shannona, który późnym wieczorem siedział ze mną w barze hotelowym. Mężczyzna podążył za moim spojrzeniem i jego wzrok spoczął na bardzo ładnej blondynce siedzącej z Jaredem przy jednym ze stolików.

- To Annabelle. - rzucił upijając kolejny łyk swojego piwa. Od rozmowy z Jaredem w samolocie trochę się rozchmurzył, ale nadal nie był sobą.

- Seksowna prawda? - uśmiechnął się złośliwie pod nosem.

- Ładna. - kątem oka cały czas obserwowałam tamtą dwójkę.

- Jest modelką. - ciągnął dalej Shann. - Poznali się kilka lat temu na pokazie bielizny Kleina.

- Są ze sobą blisko? - starałam się, żeby moje słowa brzmiały swobodnie, chociaż tak naprawdę miałam ochotę iść tam i osobiście zlustrować sytuację przy stoliku.

- Zazdrośnica. - wyśmiał mnie. - Są przyjaciółmi.

- Nie jestem zazdrosna. - skłamałam gładko.

- No właśnie widzę. - oboje już obserwowaliśmy Jay'a i blondynkę. Po chwili młodszy Leto śmiejąc się wstał i wyciągnął rękę do towarzyszki. Ona również podniosła się i oboje ruszyli w stronę wyjścia. - No idź do nich, bo już cię nosi. - Shann zepchnął mnie z mojego stołka. Posłałam mu urażone spojrzenie, ale ruszyłam za tamtą dwójką.

- Jay! - zawołałam, gdy zamknęły się za mną drzwi baru. Mężczyzna jak na komendę odwrócił się i uśmiechnął wyciągając do mnie rękę. Podeszłam do niego i nie spuszczając wzroku z dziewczyny objęłam go w pasię, a on pocałował mnie w czubek głowy.

- Wy się nie znacie. To Annabelle Drake, moja przyjaciółka. - odsunął się o krok odsłaniając mi ją. - Moja kobieta, Ava Nilson.

- Miło mi cię wreszcie poznać. - podeszła do mnie i ucałowała mnie w policzek. - Zaczynałam martwić się, że Jay ściemnia, że kogoś ma.

- Jak widać jestem prawdziwa. - uśmiechnęłam się najszerzej jak potrafiłam. To, że już ją znam, nie znaczy, że ta nutka zazdrości, którą rozbudził we mnie widok w barze, zniknie. - Wybieracie się
gdzieś? - zwróciłam się do Jareda.

- Właśnie odprowadzałem Annabelle do taksówki. - ponownie mnie objął.

- Dalej dam już sobie radę. - zapewniła dziewczyna. - Do zobaczenia Jay. - pocałowała go w policzek, co nie szczególnie mi się spodobało.

- Miło było cię poznać. - uśmiechnęła się do mnie i odeszła.

- Idziemy do pokoju? - odwróciłam się przodem do faceta i objęłam za szyję.

- W zasadzie, to mam ochotę na spacer. - wyszeptał mi prosto w usta i pocałował.

- Więc chodźmy. - wtuliłam się w niego.

- Przyniosę ci płaszcz. - zaoferował, a ja zgodziłam się skinieniem głowy i wzięłam od niego jego kurtkę, którą do tej pory trzymał w dłoni.



- Ładnie tutaj. - wymruczałam, gdy szliśmy wzdłuż Hudson.

- I spokojnie. - dodał przyciągając mnie do siębie. Już dawno było ciemno i lampy rzucały migotliwe światło na deptak i wodę. Ze względu na późną porę, mało kto tędy przechodził, co niesamowicie nam się podobało.

- Mogłabym tutaj zostać. - oparłam się o murek za którym płynęła rzeka.

- Zawsze możemy częściej się tutaj pojawiać. - stanął tuż za mną i zapatrzyliśmy się na widok na drugim brzegu. - Ava? - odsunął się ode mnie i odwróciłam się w jego stronę.

- Chodź tu. - zaśmiałam się wyciągając do niego ręce. On jedynie złapał moją lewą dłoń i splótł nasze palce patrząc na mnie uważnie.

- Wiesz, że cię kocham? - uśmiechnął się delikatnie i położył mi palec na ustach, gdy chciałam odpowiedzieć. - Daj mi skończyć. Nie mam pojęcia jak to zrobiłaś, ale uzależniłaś mnie od siebie. Wiem, że znamy się tylko pół roku, a jesteśmy ze sobą jeszcze krócej, ale życie jest zbyt krótkie, żeby być biernym. Dlatego chciałbym spytać, czy uczynisz mi ten zaszczyt i zostaniesz moją żoną? - przy ostatnim zdaniu przyklęknął przede mną.

- Jay. - szepnęłam słabo osuwając się na kolana, żeby móc patrzeć mu w te cudowne, niebieskie oczy.
- Nie musimy od razu się pobierać, to może zaczekać ile tylko chcesz, ale... - nie dałam mu dokończyć, złapałam jego twarz w dłonie i łapczywie pocałowałam. - Ava... - wymruczał, gdy odsunęłam się  od
jego ust.

- Wyjdę za ciebie. - uśmiechnęłam się mrugając szybko, żeby łzy nie popłynęły mi po policzkach.
- Powiedz to jeszcze raz. - poprosił wsuwając mi na palec pierścionek, na który wcześniej nie zwróciłam uwagi.

- Zostanę twoją żoną. - wyszeptałam gdy wstaliśmy. Jay oparł mnie o murek za mną i pocałował delikatnie.

- Kocham cię i nigdy nie przestanę. - zapewnił między pocałunkami.



- Gołąbki, pobudka! - obudziło mnie pukanie do drzwi.

- Spieprzaj Shannon. - odkrzyknął Jared obejmując mnie i całując w obojczyk.

- Chciałem tylko powiedzieć, że zaspaliście. - krzyknął zza drzwi.

- Dzień dobry. - Jay uśmiechnął się do mnie i pocałował.

- Musimy wstać. - odpowiedziałam z uśmiechem po czym usiadłam na łóżku, przytrzymując pościel, żeby nie odsłoniła mojego nagiego ciała. Jared w tym czasie wstał i bez skrępowania poszedł do łazienki. Wtedy ja ubrałam koszulkę mocną. Następnie sięgnęłam po kalendarz, a na moim palcu błysnął pierścionek. Był niesamowicie piękny. Białe złoto z dużym niebieskim kamieniem, przy którym było kilka mniejszych, białych. Nie miałam jednak za wiele czasu na przyglądanie się mu, bo Jared wyszedł z łazienki i ja mogłam iść wziąć prysznic.
Niespełna 20 minut zajęło mi i Jay'owi zjawienie się w restauracji, gdzie siedzieli już Shann i Tomo.
- Hej chłopcy. - zajęłam miejsce między braćmi.

- Musiało być gorąco w nocy, skoro zaspałaś. - zaśmiał się gitarzysta.

- Nie twój biznes Milicevic. - rzucił Jay, a ja uśmiechnęłam się pod nosem i sięgnęłam po kawę, którą właśnie podał mi kelner.

- Co to? - Shannon złapał mnie za rękę i przyjrzał się pierścionkowi. - Serio? - spojrzał na Jareda, a ten wyszczerzył swoje idealnie białe zęby.

- Co jest? - zainteresował się Tom.

- Oświadczył się. - rzucił Shann uśmiechając się do mnie pogodnie.

- Taa... - mruknął Chorwat.

- Poważnie. - odezwał się mój narzeczony, splatając nasze palce i uśmiechając się dumnie.

- Tom, jak to było jak ty się oświadczyłeś? - uśmiechnął się złośliwie starszy z braci.

- Baba ci teraz na głowę wejdzie. - Tomo świetnie naśladował ton wokalisty.

- Koniec z wolnością. - Shann dołączył się do kumpla. - Od teraz jesteś na cenzurowanym.

- To było dawno i nie prawda. - oburzył się Jared, ale z jego twarzy nie schodził uśmiech.

~*~*~*~

Jest chyba trochę dłużej niż ostatnio prawda?

Ciekawa jestem Waszej opinii na temat zaręczyn. W sumie nie chciałam z tego zrobić jakiegoś wielkiego wydarzenia.